Poliwęglan zaliczany jest do światłoprzepuszczalnych materiałów budowlanych, które łączy w sobie bardzo dobrą wytrzymałość mechaniczną, przepuszczalność światła, lekkość i odporność termiczną. Płyty poliwęglanowe komorowe jak i płyty poliwęglanowe lite produkowane są metodą ekstruzji z granulatu poliwęglanowego. Poliwęglan sam w sobie nie jest odporny na działanie promieniowania UV dlatego pokrywa się go od strony narażonej na promieniowanie warstwą akrylu. Płyty obustronnie pokryte akrylem posiadają specjalne oznaczenia i mogą być dowolną stroną zwrócone w stronę operacji słonecznej, ma to duże znaczenie przy zastosowaniu poliwęglanu jako ekrany akustyczne przy autostradach. Współczynnik przenikania płyt poliwęglanowych komorowych wynosi od U=3,9 do U = 1,4 i maleje wraz ze wzrostem grubości i większą ilością komór. Poliwęglan zachowuje swoją trwałość eksploatacyjną w bardzo szerokim zakresie temperatur od -40°C do +130°C przy obciążeniu termicznym krótkotrwałym i od -30°C do +110°C przy obciążeniu długotrwałym.
Poliwęglan w kolorze kryształ /bezbarwny/ posiada wysoką przepuszczalnością światła w granicach od 64% do 82%. Odwrotnie niż w przypadku izolacyjności przepuszczalność maleje wraz ze wzrostem grubości płyt i ilości komór. Poliwęglan komorowy jak i poliwęglan lity pochłaniania promieniowanie UV w 100%. Zaś promieniowanie cieplne /podczerwone/ redukowane jest tylko częściowo. W obiektach o dużej powierzchni doświetlenia zaleca się w celu zmniejszenia promieniowania cieplnego oraz redukcji "zjawiska olśnienia słonecznego" przez stosowanie płyty poliwęglanowej w kolorze mlecznym zwanym też poliwęglanem opalizującym.

Płyty poliwęglanowe są odporne na zniszczenie przez kontakt z większością kwasów nieorganicznymi, z dużą częścią kwasów organicznych, utleniaczy, obojętnych i kwaśnych roztworów soli, tłuszczów, detergentów (co w praktyce umożliwia łatwe utrzymanie czystości). Ulegają jednak trwałym uszkodzeniom pod wpływem działania wodnych roztworów alkalicznych i alkoholowych, gazów amoniakalnych i zjawisk hydrolitycznych. Odporność poliwęglanu nie jest stała i zależy od wysokości stężenia czynnika, ciśnienia oraz temperatury.